Komunizm w dużym skrócie jest doktryną polityczną, która opiera się na tym, aby zastąpić własność osobistą własnościami państwowymi. W komunizmie nastąpiła próba wywłaszczenia osobistych dóbr, na rzecz wspólnej własności. Prywatna gospodarka w tym ustroju politycznym jest zastąpiona własnością publiczną, która jest kontrolowana przez pewną wspólnotę. Komunizm stanowi zatem pewien odłam socjalizmu. Od wielu lat system ten stanowi gorący temat wśród debat politycznych i filozoficznych, jednak nabrał pędu dopiero po opracowaniu go przez Karola Marksa.

Warto jednak wspomnieć o tym, że podobnie jak inni znani pisarze w tamtych czasach, również Karol Marks miał tendencje do tego, aby używać słów komunizm i socjalizm zamiennie. Marks w swojej literaturze wymienił, że komunizm po obaleniu kapitalizmu może wystąpić w dwóch różnych formach. Pierwsza z nich polegałaby na wstępnej fazie komunizmu. Druga z kolei byłaby urzeczywistnionym komunizmem, gdzie wszystkie dobra zostałyby rozdzielone równo bez podziałów klasowych. Próbę stworzenia takiego systemu podjął Lenin.

Co Lenin miał do powiedzenia na ten temat?

Zdaniem Lenina z pism, które stworzył w 1917 roku socjalizm, miałby odpowiadać pierwszej fazie rozwoju po obaleniu kapitalizmu. Komunizm miał zatem być kolejną formą, którą następuje po socjalizmie. Komunizm od momentu, gdy partia Lenina objęła władzę w 1918 roku, był przede wszystkim utożsamiany ze Związkiem Radzieckim z tamtego okresu. Był on wówczas formą politycznego nastawienia i sposobu na regulację gospodarki. Jednak niedługo po wydarzeniach w ZSRR, komunizm w podobnej formie był również przejęty przez chińską republikę ludową.

Warto mieć na uwadze to, że pomimo tego, iż komunizm nie jest zbyt popularnym systemem politycznym w dzisiejszych czasach, w okresie XX wieku wiele państw żyło pod komunistycznym reżimem. Szacuje się, że mniej więcej 30% świata w tamtym okresie było pochłonięte przez komunistyczne rządy. Reżimy te charakteryzowały się rządami jednej partii, która nie tolerowała opozycji i nie tolerowała sprzeciwu. Zamiast gospodarki kapitalistycznej, w której jednostki konkurują o zyski, przywódcy partyjni wprowadzili gospodarkę nakazową. Taką gdzie partia rządząca kontrolowała dystrybucję dóbr.